ارزیابی اثرات زیست محیطی فلزات سنگین آزاد شده از کانسار پورفیری مس – مولیبدن در منطقه هفت چشمه، شمال غرب ورزقان- آذربایجان شرقی
Authors
Abstract:
کانسار پورفیری مس- مولیبدن هفتچشمه در 28 کیلومتری شمال غرب شهرستان ورزقان در استان آذربایجان شرقی واقع شده است. بهمنظور ارزیابی ویژگیهای هیدروژئوشیمیایی و غلظت برخی فلزات سنگین در منابع آب منطقه، تعداد 14 نمونه از آبهای زیرزمینی (چشمه و سطوح نشتی) و 10 نمونه از آب سطحی منطقه جمعآوری و غلظت کاتیونها و آنیونهای اصلی (Mg, Na, K, Ca, SO4, HCO3, CO3, Cl ) و نیز فلزاتZn, Pb, Mo, Cu درآنها تعیین شد. بررسیهای کیفی این نمونهها نشان داد بیشتر نمونههایی که از محدوده توده کانسار برداشته شده دارای pH پایین تر از 5 می باشد، که نشان دهنده آزاد شدن عناصر از سازندها و کانیها شده و کیفیت آب را از نظر مصارف شرب، کشاورزی و صنعتی پایین آورده است، اما با دور شدن از کانسار در جهت جریان، غلظت آلایندهها کم و کیفیت آب در منابع مذکور افزایش مییابند. غلظت Pb و Mo در نمونههای نزدیک کانسار (35 درصد نمونهها) بالاتر از حد استاندارد ولی غلظت Cu وZn در تمامی نمونهها پایینتر از حد استاندارد بود. مقادیر شاخص آلودگی فلزات سنگین (HPI) و شاخص فلزی (MI) نشان دادند که آب سطحی و زیرزمینی ایستگاههای نزدیک کانسار (30 درصد نمونهها) غیر قابل آشامیدن بوده و برای سلامتی انسان مضر میباشد. همبستگی غلظت فلزات Cu, Zn و Pb بهجز مولیبدن با pH منفی بوده و غلظت این فلزات سنگین در زهاب کانسار با کاهشpH افزایش یافت. نتیجه این تحقیق لزوم انجام مطالعات بررسی اثرات زیست محیطی این کانسار پیش از بهرهبرداری آن را نشان میدهد.
similar resources
مینرالشیمی و ژئوشیمی دایکهای لامپروفیری کانسار مس- مولیبدن پورفیری سونگون (ورزقان- شمال باختر ایران)
کانسار مس- مولیبدن پورفیری سونگون در شمال باختری ایران و در استان آذربایجان شرقی جای دارد. معدن مس سونگون از دید سنگشناسی شامل توده سونگون پورفیری (SP) و هشت دسته دایک تأخیری کوارتزدیوریتی (DK1(a, b, c))، گابرو دیوریتی (DK2)، دیوریتی (DK3)، داسیتی (DK4)، لامپروفیری (LAM) و میکرودیوریتی(MDI) است. کانیهای اصلی تشکیلدهنده دایک لامپروفری شامل بیوتیت، پلاژیوکلاز، ارتوز، آمفیبول است. این دایک باف...
full textکانی شناسی و شیمی کانی دایک های کوارتزدیوریتی کانسار مولیبدن- مس پورفیری سونگون (شمال غرب ایران)
منطقهی مورد بررسی در شمالغرب ایران، استان آذربایجانشرقی و در شمال ورزقان قرار گرفته است. کانیهای اصلی دایکها عبارتند از پلاژیوکلاز ، آمفیبول و بیوتیت و کانیهای فرعی اسفن، کوارتز و آپاتیت. بافت این دایکها، پورفیریک با خمیرهی ریز تا متوسط است. براساس بررسیهای شیمی کانی، ترکیب پلاژیوکلاز و بیوتیت در دایکهای کوارتزدیوریتی به ترتیب عبارتند از آندزین تا الیگوکلاز و آنیت - سیدروفیلیت. ترکیب ...
full textزمینشناسی و ژئوشیمی کانیسازی طلا- مس- مولیبدن در منطقه انیق- قرهچیلر (شمال خاور خاروانا- آذربایجان شرقی)
کانیسازی طلا- مس- مولیبدن منطقه انیق- قرهچیلر در پهنه کانهدار ارسباران و در داخل باتولیت قرهداغ رخ داده است. کانیسازی در این محدوده شامل رگههای کوارتزی حاوی کانیسازی طلا، مس و مولیبدن در داخل توده گرانودیوریتی میباشد که در سه منطقه مجزا شامل قرهچیلر (2 رگه)، زرلیدره (8 رگه) و قرهدره (چند رگه باریک و کوتاه) گسترش دارد. دگرسانیهای موجود در اطراف رگههای کوارتزی شامل انواع سریسیتی و سی...
full textبررسی اثرات زیست محیطی فلزات سنگین منطقه سیاه جنگل – سرکهنو
در مسائل زیستمحیطی بررسی فلزات سنگین از اهمیت خاصی برخوردار است. برای توسعه پایدار صنایع معدنی کشور لازم استتا جنبههای زیست محیطی آن مورد شناسایی قرار گیرد. هدف از این مقاله بررسی و منشاء طلا و عناصر همراه درمنطقه سیاهجنگلاستان سیستان و بلوچستان بر عناصر آلودهکننده محیطزیست است. محدوده مورد مطالعه در نزدیکی روستای سرکهنو واقع در شمالآتشفشان تفتان در جنوب شرق ایران و در 120کیلومتری جنوب شرق شهر ...
full textمطالعه زمین شناسی، ژئوشیمی و ژنز کانسار مس نوع پورفیری در کیقال و بارملک، شمال ورزقان، آذربایجان شرقی، ایران.
منطقه کیقال ـ بارملک در 12 کیلومتری شمال ورزقان، در استان آذربایجان شرقی قرار دارد و از نظر زمین-شناسی بخشی از زون ولکانو ـ پلوتونیک البرز ـ آذربایجان محسوب می شود. واحدهای سنگی در این منطقه شامل سنگهای آتشفشانی آندزیتی ـ لاتیتی، تراکی آندزیتی، آندزی بازالتی و بازالتی با میان لایه هایی از توف و آگلومرا (ائوسن فوقانی)، توده نیمه آتشفشانی کوارتز مونزونیتی پورفیری (الیگوسن فوقانی ـ میوسن زیرین؛ که...
15 صفحه اولMy Resources
Journal title
volume 27 issue 2
pages 293- 305
publication date 2017-07-23
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023